Kinderboeken Er zijn van die kinderboeken die je direct bijblijven, omdat ze iets weten te raken wat je niet vaak in andere bundels tegenkomt. “Ik denk dat ik ontvoerd ben” van Pim Lammers is zo’n boek waar wij ons als (voor)lezers én ouders regelmatig op betrappen: het biedt niet alleen herkenning, maar roept ook vragen op. Misschien ken je dat gevoel: je zoekt een poëziebundel voor kinderen, maar alles lijkt of te kinderachtig, of juist te ingewikkeld en afstandelijk. Online vind je vooral standaard beschrijvingen, zonder dat iemand echt uitlegt hoe zo’n bundel in de praktijk werkt, hoe kinderen erop reageren, of hoe het zich verhoudt tot andere kinderpoëzie. Wij hebben “Ik denk dat ik ontvoerd ben” de afgelopen maanden uitgebreid gelezen, voorgelezen en besproken — thuis, in de klas en bij opa en oma. In dit artikel delen we onze eerlijke bevindingen, inclusief de dingen die je nergens anders leest: van de eerste indruk tot de impact op kinderen, de illustraties van Sarah van Dongen, en praktische tips voor gebruik. Benieuwd waar deze bundel zich in onderscheidt, wat wij als grootste valkuilen zagen, en hoe je het meeste uit deze poëzie haalt? Lees dan vooral verder, wij delen onze persoonlijke ervaringen en concrete adviezen, zodat je met vertrouwen een keuze kunt maken.
Waarom “Ik denk dat ik ontvoerd ben” van Pim Lammers meer aandacht verdient
Het zal je niet zijn ontgaan dat kinderpoëzie in Nederland een beetje een niche is. Toch merken wij in ons werk met kinderen, ouders en leerkrachten dat er steeds meer behoefte is aan boeken die échte emoties en gezinsdynamiek kunnen vangen. “Ik denk dat ik ontvoerd ben” is het poëziedebuut van Pim Lammers, een schrijver die de afgelopen jaren steeds vaker wordt geroemd om zijn frisse, toegankelijke stem en zijn inspanningen voor een diverser kinderboekenlandschap (hij won o.a. de Boer Boris-premie). Wat wij opvallend vinden: deze bundel wordt vaak aangeprezen als ‘voor alle leeftijden’, maar in de praktijk vraagt het wel degelijk om enige begeleiding of uitleg, afhankelijk van de leeftijd van het kind. Waarom wij dat belangrijk vinden? Omdat veel kinderpoëzie óf te simpel blijft hangen in clichébeelden, óf juist te abstract en afstandelijk wordt. Lammers slaagt erin om beide valkuilen te vermijden: zijn gedichten zijn direct, gevoelig en soms ronduit grappig, zonder het kinderlijke perspectief uit het oog te verliezen.
Onze ervaring is dat deze bundel – mede dankzij de kleurrijke, speelse illustraties van Sarah van Dongen – kinderen én volwassenen uitnodigt om samen te praten over familie, vriendschap en die kleine, grote gevoelens die zo herkenbaar zijn in elk gezin. Wij merkten bijvoorbeeld dat sommige gedichten over broers, zussen of grootouders direct aanleiding gaven tot gesprekken aan tafel (“O ja, weet je nog die keer dat…?”), terwijl andere juist aanzetten tot nadenken over wat het betekent om ‘jezelf’ te zijn in een familie. De kracht van deze bundel zit hem wat ons betreft in de combinatie van toegankelijke taal, verrassende invalshoeken en ruimte voor eigen interpretatie. Tegelijkertijd zagen wij dat niet élk gedicht bij iedere leeftijd of ieder kind even hard binnenkomt, soms is het thema net wat te abstract, of juist te direct. Dat vraagt om een beetje aanvoelen en maatwerk van de (voor)lezer.
Wat ons opviel is dat veel ouders en grootouders nog steeds een zekere terughoudendheid voelen bij kinderpoëzie. Ze zijn bang dat het ‘te moeilijk’ is, of dat kinderen afhaken. Onze ervaring leert juist dat, mits goed gekozen en begeleid, een bundel als deze een fantastisch startpunt kan zijn voor gesprekken over familie, thuis, en alles wat daar tussenin zit. “Ik denk dat ik ontvoerd ben” is wat ons betreft zo’n boek waarvan je achteraf denkt: had ik dit maar eerder ontdekt. In de rest van dit artikel nemen we je mee in onze bevindingen, praktische tips en beantwoorden we alle vragen waarvan wij weten dat je ze als ouder, leerkracht of grootouder écht hebt.
Inhoud en opbouw van “Ik denk dat ik ontvoerd ben”
Voordat we onze ervaringen en tips delen, is het goed om even te kijken naar hoe deze bundel is opgebouwd. “Ik denk dat ik ontvoerd ben” bestaat uit tientallen korte gedichten, elk voorzien van een vrolijke, soms ontregelende illustratie van Sarah van Dongen. De rode draad is de familie, in de breedste zin van het woord: broers, zussen, vaders, moeders, ooms, tantes, opa’s, oma’s — ze komen allemaal aan bod. Lammers schrijft vanuit het perspectief van kinderen, met een scherpe blik voor de kleine drama’s en grote vragen die in elk gezin spelen. Wat wij waarderen is dat hij niet bang is om onderwerpen aan te snijden als jaloezie, heimwee, onzekerheid of het gevoel ‘anders’ te zijn. Tegelijkertijd zijn de gedichten nooit zwaar op de hand, humor en lichtheid voeren altijd de boventoon.
Wat je niet vaak leest in online beschrijvingen: de bundel is niet thematisch gerangschikt, maar voelt als een inkijkje in het leven van een kind. Sommige gedichten zijn herkenbaar en universeel (“Waarom krijg ik minder patat dan mijn broer?”), andere juist heel specifiek en poëtisch (“Mijn opa ruikt naar regenjas”). Kinderen herkennen zichzelf vaak direct, terwijl volwassenen tussen de regels door soms hun eigen jeugd terugvinden. Onze ervaring is dat het afwisselende karakter van de bundel maakt dat je hem niet in één keer uitleest, maar juist steeds opnieuw pakt — om één gedichtje voor te lezen voor het slapen gaan, of om samen over na te praten aan de keukentafel.
Een belangrijk aspect dat wij willen benadrukken: de illustraties van Sarah van Dongen zijn minstens zo belangrijk als de tekst. Ze versterken niet alleen de sfeer, maar bieden ook een ingang voor kinderen die minder met taal hebben. Wij merkten dat illustraties soms een heel eigen verhaal vertellen, los van het gedicht, wat uitnodigt tot fantaseren of associëren. Dat maakt deze bundel ook geschikt voor kinderen die nog niet lezen, of die juist visueel zijn ingesteld.
Voor welke leeftijden is deze bundel geschikt?
Dit is een vraag die wij vaak krijgen, en waarover veel verwarring bestaat. Officieel wordt “Ik denk dat ik ontvoerd ben” aangeraden voor kinderen vanaf een jaar of zes, maar onze ervaring is dat de bundel juist breed inzetbaar is. Bij jongere kinderen (vanaf 4-5 jaar) kun je samen bladeren, illustraties bespreken en de eenvoudigste gedichten voorlezen. Voor oudere kinderen (8-12 jaar) bieden de gedichten meer diepgang en zijn ze een mooie aanleiding voor gesprekken. Ook met pubers en volwassenen werkt de bundel verrassend goed: wij hebben meegemaakt dat opa’s en oma’s spontaan hun eigen jeugdherinneringen gingen delen na het lezen van bepaalde gedichten. Het is wel belangrijk om af te stemmen op het kind: niet elk thema is voor elk kind even geschikt, en sommige gedichten kunnen vragen oproepen waar je even samen bij stil moet staan.
Onze ervaringen: voorlezen, reacties en valkuilen
Na maanden testen in verschillende situaties — thuis op de bank, voor het slapen gaan, in de klas en zelfs op de camping — hebben wij een goed beeld gekregen van hoe “Ik denk dat ik ontvoerd ben” in de praktijk werkt. Wat direct opvalt: de toegankelijkheid van de taal en de humor maken dat kinderen zich snel op hun gemak voelen. De gedichten zijn kort genoeg om de aandacht vast te houden, maar bevatten vaak een onverwachte twist of een herkenbare grap. Vooral de gedichten over broers en zussen (“Mijn zus is een draak / en ik een prinses, zegt mijn moeder / maar ik weet wel beter”) zorgden bij ons thuis voor veel gelach en herkenning.
Wat ons opviel was dat sommige gedichten — bijvoorbeeld die over ouders die ruzie maken, heimwee naar een overleden oma, of het gevoel ‘buitenbeentje’ te zijn — kinderen aan het denken zetten. Niet ieder kind reageert daar hetzelfde op, sommigen willen doorpraten, anderen juist niet. Onze tip: voel aan wanneer je moet doorvragen en wanneer je het gewoon bij het gedicht kunt laten. Een veelgemaakte fout is om alles te willen uitleggen, terwijl juist het open einde van sommige gedichten ruimte biedt voor fantasie of eigen interpretatie.
Wat betreft de interactie: wij merkten dat het helpt om kinderen zelf een favoriet gedicht te laten kiezen, of samen een illustratie te bespreken. Zo blijft het lezen speels, en voorkom je dat het te schools wordt. In een groepssetting, bijvoorbeeld in de klas, kun je met deze bundel goed werken aan thema’s als familie, emoties of verschillen tussen mensen. Let wel: sommige gedichten zijn wat abstracter of poëtischer van aard, waardoor niet elk kind direct begrijpt ‘wat er gebeurt’. Onze ervaring is dat je daar vooral niet te veel gewicht aan moet hangen, laat het gedicht gewoon zijn werk doen, en vertrouw erop dat kinderen vaak meer oppikken dan je denkt.
Een leuke observatie: tijdens het voorlezen met opa en oma ontstonden soms de mooiste gesprekken, omdat zij zich herkenden in de situaties (“Vroeger bij ons thuis…”, “Mijn moeder zei altijd…”). Dat maakt deze bundel ook bijzonder geschikt als cadeauboek voor grootouders die graag tijd doorbrengen met hun kleinkinderen.
Hoe onderscheidt deze bundel zich van andere kinderpoëzie?
Wij hebben de afgelopen jaren flink wat kinderpoëziebundels doorgeploegd, en wat ons betreft springt “Ik denk dat ik ontvoerd ben” eruit door een paar dingen:
- Perspectief en stem: Lammers schrijft écht vanuit het kind, niet over het kind. Dat klinkt als een detail, maar maakt een wereld van verschil in beleving.
- Humor en lichtheid: Zelfs wanneer het over serieuze onderwerpen gaat, blijft er altijd ruimte voor een glimlach of een onverwachte wending.
- Diversiteit: Zowel in thema’s (moderne families, verschillende gezinsvormen) als in toon. Niet elk gedicht is lief of vrolijk — soms is het gewoon even boos, verdrietig of ronduit raar. Dat is herkenbaar.
- Illustraties: De samenwerking met Sarah van Dongen tilt de bundel naar een hoger niveau, de tekeningen zijn eigenzinnig, warm en geven een extra laag aan de teksten.
Een nadeel dat wij in de praktijk merkten: sommige gedichten zijn dusdanig poëtisch of gelaagd dat ze bij jonge kinderen (onder de 6 jaar) niet direct landen. Daar moet je als (voor)lezer even doorheen prikken, en het zien als een kans om samen te filosoferen of gewoon te genieten van het ritme.
Koopadvies: waar op letten bij aanschaf van “Ik denk dat ik ontvoerd ben”
Als je overweegt om deze bundel aan te schaffen, zijn er een paar dingen waar wij je uit ervaring op willen wijzen. Allereerst: er zijn verschillende edities in omloop, vaak met kleine verschillen in uitvoering (hardcover, paperback, soms met extra illustraties). Let op de naam van de illustrator – Sarah van Dongen – omdat haar werk een groot deel van de aantrekkingskracht uitmaakt. Controleer bij online aanbieders altijd of je de volledige bundel krijgt, er circuleren ook (luister)fragmenten en verkorte versies.
Qua prijs zit de bundel in het middensegment voor kinderboeken (gemiddeld tussen de €14 en €18 voor een hardcover-editie bij Bol.com of Querido). Onze ervaring is dat de kwaliteit van het papier en de illustraties de prijs waard zijn, het voelt als een cadeauboek dat jaren meegaat en geschikt is voor herhaald gebruik. Mocht je twijfelen: wij hebben gemerkt dat deze bundel het ook goed doet als gezamenlijk cadeau, bijvoorbeeld voor een verjaardag, sinterklaas of als kraamcadeau voor ouders die al een kind hebben. Let wel: voor heel jonge kinderen (<4 jaar) is de inhoud soms wat te abstract, dus wacht daar liever nog even mee.
Een veelgemaakte fout is om te denken dat poëzie ‘moeilijk’ of ‘elitair’ is, en het boek daardoor links te laten liggen. Onze ervaring laat zien dat het juist een laagdrempelig en speels boek is, mits je het niet als ‘verplicht literatuurwerk’ presenteert. Gebruik het als inspiratiebron, niet als lesboek.
Tot slot: check of je kinderen openstaan voor poëzie. Zo niet, begin dan met één of twee gedichten, gekoppeld aan een herkenbare situatie (“Weet je nog, laatst met oma op bezoek?”). Onze ervaring is dat je zo langzaam aan interesse kweekt, zonder dat het geforceerd voelt.
Veelgestelde vragen
Wat maakt “Ik denk dat ik ontvoerd ben” anders dan andere kinderpoëziebundels?
Onze ervaring is dat deze bundel zich onderscheidt door de directe kinderstem, de humor en de afwisseling tussen lichte en serieuze onderwerpen. Ook de illustraties zijn echt een meerwaarde, waardoor het boek aantrekkelijk blijft voor verschillende leeftijden.
Is het boek geschikt om zelfstandig te lezen?
Voor kinderen vanaf ongeveer 8 jaar zeker wel. Jongere kinderen zullen de gedichten vooral met begeleiding van een volwassene beleven. Het fijne is dat je niet in één keer hoeft te lezen, één of twee gedichten per keer werkt vaak het best.
Kun je de bundel gebruiken in het onderwijs?
Zeker. Wij hebben gemerkt dat deze bundel veel verschillende thema’s aanraakt (familie, emoties, verschillen), waardoor je hem goed kunt inzetten bij themaweken of als startpunt voor gesprekken in de klas. Let wel op de leeftijdsgeschiktheid per gedicht.
Zijn er luisterboeken of e-books beschikbaar?
Op dit moment zijn er vooral fysieke edities beschikbaar, maar sommige aanbieders (zoals Bol.com) bieden ook luisterfragmenten aan. Een volledig luisterboek is (nog) niet overal verkrijgbaar. De papieren editie blijft vanwege de illustraties onze eerste keus.
Hoe reageren kinderen met een andere thuissituatie op dit boek?
Wij hebben ervaren dat de bundel juist door de diversiteit aan familieleden en situaties toegankelijk is voor kinderen met verschillende achtergronden. Sommige gedichten zijn universeel, andere specifieker. Afstemming en begeleiding zijn belangrijk als een kind zich niet direct herkent.
Wat als mijn kind poëzie “saai” vindt?
Begin klein, met de grappigste of kortste gedichten. Laat je kind zelf kiezen of samen illustraties bekijken. Vaak helpt het om aan te sluiten bij een actuele gebeurtenis of gevoel (“Dit lijkt wel op wat jij laatst meemaakte!”)
Onze tips voor optimaal leesplezier
Na maanden lezen en testen zijn dit volgens ons de beste manieren om het maximale uit “Ik denk dat ik ontvoerd ben” te halen:
- Laat kinderen kiezen: Geef ze de regie, laat een favoriet gedicht of plaatje aanwijzen.
- Gebruik de illustraties als gespreksstarter: Vraag wat ze zien, wat ze opvalt, of wat er volgens hen gebeurt.
- Blijf niet te lang hangen in uitleg: Poëzie mag schuren, mag ‘raar’ zijn. Geef ruimte aan eigen interpretaties.
- Betrek andere familieleden: Laat opa of oma voorlezen, of deel eigen herinneringen bij een gedicht.
- Gebruik het als startpunt voor creativiteit: Laat kinderen hun eigen gedicht maken, of een tekening bij een favoriet versje.
Wat in onze ervaring níet werkt: elk gedicht willen analyseren, of te veel focus op ‘de moraal van het verhaal’. Kinderen prikken daar zo doorheen, en het haalt de lol uit het lezen.
Vergelijking met andere kinderpoëziebundels
Wij hebben de afgelopen maanden verschillende bundels naast elkaar gelegd, zoals “Ik wil een walvis” van Bette Westera en “Gedichten voor kinderen” van Ted van Lieshout. Wat opvalt: waar Westera vaak kiest voor rijmende, luchtige taal en Van Lieshout juist experimenteert met vorm en thema, zit Lammers precies tussenin. Zijn onderwerpen zijn herkenbaar, zijn toon is direct, en de illustraties maken het geheel speelser. Toch is er ook overlap: liefhebbers van Westera of Van Lieshout zullen ook deze bundel waarderen, al is de stijl iets soberder en soms minder ‘opgepoetst’.
Ben je vooral op zoek naar humor? Dan zul je sommige gedichten van Lammers misschien wat serieuzer vinden. Zoek je juist diepgang en ruimte voor eigen interpretatie, dan is deze bundel een schot in de roos. Onze tip: blader eerst online door een paar voorbeeldpagina’s (vaak te vinden bij Bol.com of de uitgever) om te zien of de toon je aanspreekt.
Wil je meer weten over andere poëziebundels voor kinderen? Lees ook onze vergelijking tussen “Ik denk dat ik ontvoerd ben” en “Ik wil een walvis”.
Samenvatting en conclusie
Na uitgebreid lezen, voorlezen en bespreken binnen verschillende gezinnen en klassen, zijn wij tot de conclusie gekomen dat “Ik denk dat ik ontvoerd ben” van Pim Lammers een van de meest toegankelijke en veelzijdige kinderpoëziebundels van de afgelopen jaren is. De combinatie van directe kinderstem, humor, herkenbaarheid en de kleurrijke illustraties van Sarah van Dongen zorgen voor een bundel die je blijft pakken en die uitnodigt tot samen lezen en praten. Niet elk gedicht is even geschikt voor iedere leeftijd — soms is de thematiek abstract of vraagt het om extra uitleg — maar dat biedt juist kansen voor verdieping en gesprek.
Voor ouders, grootouders en leerkrachten die op zoek zijn naar een boek dat verder gaat dan standaard rijmpjes, en dat echt uitnodigt tot samen ontdekken, is deze bundel een aanrader. Houd rekening met de leeftijd en het karakter van het kind, kies de juiste setting (voor het slapen gaan, in de klas, aan tafel) en wees niet bang om soms gewoon te genieten zonder alles te willen begrijpen. Onze ervaring is dat “Ik denk dat ik ontvoerd ben” een blijvertje is, een boek dat meegroeit met het gezin en steeds opnieuw verrast. Wil je meer weten over andere boeken van Pim Lammers? Bekijk dan zeker ook zijn andere werk — er is veel te ontdekken.
Heb je zelf ervaringen met deze bundel, of wil je weten hoe je poëzie het beste kunt introduceren bij kinderen? Laat het gerust weten, wij delen graag onze tips en horen graag jullie verhalen.
